Nog meer sport, ballonnen en het onvermijdelijke afscheid.

Vanmorgen vroeg gekomen want wilde nog bij Attie aangeven dat ik wilde voetballen met de meisjes die nog niet geweest waren.
Toen ik onderweg was kwam ik een meisje uit één van de klassen tegen. Ze vroeg of we nog gingen voetballen maar ik kon haar niets beloven want ze hebben vandaag namelijk natural science bij Attie.

Attie vond het prima van de voetbal maar zoals hier gebruikelijk is, loopt de dag weer heel anders dan je van te voren bedenkt.
Het eerste half uur, niets aan de hand, de meisjes vonden het erg leuk. Tijdens het tweede half uur kwam er geen klas omdat ze in de lerarenkamer moesten komen en op hun kop hadden gekregen omdat ze hun huiswerk niet maken. Later kwamen ze binnendruppelen maar eerst gingen ze op het sportveld hun huiswerk maken.
Derde half uur was voor de grade nines. Dit zijn de oudste kinderen en ze mogen een beetje zelf bepalen wat ze doen. Ze zijn allemaal cool en willen zich niet druk maken op het sportveld. Een paar jongens gingen voetballen en een grote groep meisjes ging toch nog volleyballen. Tijdens het vierde half uur kwam juf Nel van de 5/6-jarige kinderen naar me toe en vroeg of ik haar klas ook een keer sportlessen wilde geven. Ik vond dat geen probleem en Attie wilde de Natural science lessen graag door laten gaan.

Ik heb toen snel wat bedacht met tennishallen en ballonnen en ben met de 33 5/6-jarige het grote plein op gegaan. Toen ik een 20 minuten bezig was verdween juf Nel naar de lerarenkamer en stond ik er dus alleen voor. Grappig, zoveel van die kleintjes, die nauwelijks Nederlands verstaan en geen Engels praten. Maar het ging eigenlijk verrassend goed. Ze vonden alles leuk en gilde het uit. Op het laatst deden we tikkertje, twee kinderen waren de tikker maar de getikten vertikten (leuke woordspeling) het om te gaan zitten waar ze getikt waren. Ik moest echt als scheidsrechter meelopen en zeggen dat ze moesten gaan zitten. De les duurde anderhalf uur maar was eigenlijk zo voorbij. Heb erg gelachen en genoten.

Ben tijdens de pauze niet binnen gebleven maar ben de poort uitgelopen om even in de wijk te kijken. Er was namelijk een winkeltje wat ik wilde zien en ik wilde de woningen in de straat ook even zien. Ver kwam ik niet want toen ik vijftig meter van de school was, riep een oude man mij, die voor zijn huis zat, en vroeg of ik bij Attie in de klas zat. Blijkbaar wist iedereen dat want Attie woont een straat verderop. We hebben even staan kletsen en toen liep ik naar de winkel die aan de overkant was. De winkel is een klein vierkant gebouwtje van metalen golfplaten. In het midden zit een heel klein gat waardoor je boodschappen kunt doen. De winkel kan je van binnen niet zien want het is er behoorlijk donker. Je kan er frisdrank en chips kopen, maar ook mobieltjes en onderdelen daarvoor. De eigenaar stond buiten en ook met hem raakte ik in gesprek. Hij was een Somaliër en woonde drie jaar op deze plek en was daar een winkeltje begonnen. Ik heb bij hem nog een koude Coca cola gekocht, een halve liter voor zeven Rand, ongeveer zestig Eurocent. Hij wilde graag op de foto voor zijn winkel. 
Ik moest weer terug want de lessen zouden weer beginnen. Op de terugweg kwam ik de oude man weer tegen. Ik heb hem de cola gegeven. Verderop ook nog een praatje gemaakt met een bouwvakker die aan een nieuw deel van de school werkt.
Het valt me op dat iedereen erg aardig is. Ze willen graag met je praten en willen weten wat je komt doen. Iedereen groet elkaar ook op straat of stopt voor een praatje.

Toen ik terugkwam op school moest ik even op het plein blijven wachten. De leerkrachten hadden iets voor mij geregeld en vroegen me even later of ik binnen wilde komen. We zaten in een grote kring en meneer Fielies, de principal nam het woord. Hij bedankte mij hartelijk voor mijn komst en vond het leuk dat ik zo enthousiast sportlessen had gegeven. Daarna nam Attie het woord en bedankte me hartelijk voor de samenwerking. Ik kreeg een taart en een cadeautje namens de leerkrachten. Het cadeautje was een voetbalshirt van Zuid Afrika. Meneer Fielies bedankte me ook dat wij als Klavertje vier zoveel geld hadden gegeven aan de school. Voor dat geld zijn sportspullen aangeschaft. Helaas waren nog niet alle spullen binnen en heb ik er nog geen foto van kunnen maken, dat zal Hans voor me doen als het binnen is.
Daarna moest ik natuurlijk ook nog wat zeggen, ik houd het erop dat het erg lastig is om afscheid te nemen van zulke aardige mensen. Er stond frisdrank en zelfgemaakte koek. Dat was ook je reden dat juf Nel naar binnen was gegaan.

Als werkelijk afscheid stonden alle kinderen van de school in twee lange rijen naar de poort toe. Ik liep daar doorheen, samen met meneer Fielies. Pffffff moeilijk!

Ik had aan Attie gevraagd om me zijn buurt nog te laten zien. Dat hebben we meteen aansluitend gedaan. Zie daarvoor de foto's.

Om vier uur hadden we een receptie met alle betrokkenen. Hier hebben we iedereen nog eens hartelijk bedankt voor alles, een speciaal bedankje voor Hans die dit toch allemaal heeft georganiseerd. Het was een emotioneel afscheid voor iedereen.